Dit is Brave Heart, mijn lieveling onder de zwerfkatten die hier in het bos leven. Het zijn allen jaarlingen, de jongen van een moeder die hier – zoals wel vaker – gedumpt werd.
Hij en zijn broers en zus – ondertussen op mijn verzoek door de gemeente geneutraliseerd – leven een wild leven. Zalig om te zien. Buiten hen te eten geven kan ik hen eigenlijk weinig plezier doen.
Ik ben iemand die bromvliegen, hommels, muggen en dies meer van het vensterglas plukt en ze hun vrijheid teruggeeft. Beeld je aldus de dag in dat Brave Heart met een gebroken poot naar de eetplek pikkelde. Ik was ondersteboven. Wist niet wat ik moest doen. Moet ik die nu vangen en naar de dokter brengen? Moet ik mij dit niet aantrekken? De natuur zijn gang laten gaan? Ik zweer het u, ik heb daarover gepiekerd. Mijn slaap voor gelaten.
Om dan te beslissen : ik laat het zijn.
Ik ga geen energie steken in het stresseren en vangen van dit dier. Laat de natuur zijn gang gaan.
Wel, ik kan niet spreken voor Brave Heart (hij pikkelt ondertussen al iets behendiger), maar ik heb alleszins een les geleerd in loslaten. Ik heb durven loslaten.
En eerlijk gezegd, ik moet het nog altijd een plaats geven.
Lang leve Brave Heart.❤️